Taalambassadeurs in het zonnetje: Anita Ossewaarde
Cubiss is ontzettend blij met de Brabantse en Limburgse taalambassadeurs en zet ze deze zomer extra in het zonnetje. Gedurende de zomerweken publiceren we twee keer per week een portret van één van de Brabantse en Limburgse ambassadeurs. Vandaag maken we kennis met Anita Ossewaarde.
Anita Ossewaarde (50) uit Klundert leerde pas als 31-jarige goed lezen en schrijven. “Het is vooral belangrijk om alles te onderhouden. Mijn oma had maar zes jaar basisonderwijs maar ze las de Margriet en Libelle en maakte puzzels, vooral woordzoekers. Zelf onderhoud ik het met de computer. Ik ben actief op Facebook en Twitter, lees de krant en kijk op Teletekst.” Anita is nu zeventien jaar taalambassadeur.
Na een paar jaar op een reguliere basisschool stapte Anita over naar speciaal onderwijs. Daar leerde ze niet veel meer. “Vooral bij Nederlandse les ging het niet goed. In de zesde klas heb ik vooral koffie en thee rondgebracht. In het voortgezet speciaal onderwijs heb ik veel overgeschreven en verder vooral met mijn handen gewerkt.” Toen ze op zestienjarige van school kwam, kon ze niet foutloos schrijven. Haar moeder hielp bij het aanvragen van een uitkering. “Ik heb het allemaal netjes overgeschreven.” Ze werkte een tijdje bij een schoonmaakbedrijf en schreef daar bewust onleesbaar. “Collega’s zeiden dan dat ze het niet konden lezen, dus dan zei ik wat er stond. Ik had het bewust ‘lelijk’ opgeschreven.”
‘Slecht onderwijs is mij overkomen’
Als Anita bij een bedrijf solliciteerde vertelde ze haar moeder wat er in de brief moest staan en zij schreef het op. “Daarna ging ik het overschrijven. Ik weet nog goed dat ik daar een keer tot drie uur ’s nachts mee bezig ben geweest. De brief moest die dag de deur nog uit!” Ze kwam bij een elektrometaalbedrijf en werkte daar bijna acht jaar, met vallen en opstaan. Uiteindelijk ging ze weg met gezondheidsklachten. “Ik ben ontslagen tijdens mijn ziekte en moest toen allerlei formulieren invullen voor de WAO. Daar had ik een dagtaak aan. Verder lag ik vooral na te denken over wat ik kon gaan doen.”
Haar moeder gaf haar een informatienummer voor een cursus Nederlands. “Dat heb ik drie maanden laten liggen. Ik durfde het niet. Toen heeft mijn moeder voor mij gebeld. Ze heeft me echt een schop onder mijn kont gegeven. In de klas zaten allemaal mensen waarvan ik dacht dat ze hoger opgeleid waren!” Anita was op dat moment 31 jaar. Het leren ging haar nu goed af. “Ik leerde zoveel makkelijker als toen ik jong was. Als een F16 kwam alles binnen. Ik had nu ruimte in mijn hoofd, ik ben een laatbloeier.”
De cursus was goed voor haar zelfstandigheid en zelfredzaamheid. “Ik ben opgebloeid door de Nederlandse les en laat me nu niet meer de kaas van het brood eten. Ook kreeg ik computerles en daar heb ik veel profijt van.” Als taalambassadeur houdt ze nu ‘preventiepraatjes’ bij gemeenten en workshops met Cubiss. “Slecht onderwijs is mij overkomen, ik had destijds een rugzakje nodig. Ik had het gevoel dat ik meer kon dan eruit kwam. Helaas zie ik het nu weer gebeuren door bezuinigingen. Grote klassen met meer kinderen die moeite hebben met lezen en schrijven. Daar wil ik mensen voor behoeden, als taalambassadeur wil ik herhaling voorkomen.”
Alle taalambassadeurs uit deze serie zijn aangesloten bij onze samenwerkingspartners Stichting ABC of Arcus Taal.
Tekst: Tefke van Dijk
Fotografie: Boyd Smith Photo
