Nieuw in Brabant, en dan?
Ahmad Al-Youssef aan het woord
Hoe is het om als niet-Nederlander naar Brabant te verhuizen? Waar loop je in het dagelijks leven tegenaan?
Het projectteam Versterken Taalvaardigheid zet zich in opdracht van de provincie Brabant in om taalvaardigheid in Brabant te bevorderen. Het project kreeg daarbij drie extra aandachtsgebieden van de provincie, waaronder 'Nieuwe Brabanders'. Nieuwe Brabanders zijn niet in Nederland geboren, ze zijn hier op latere leeftijd gekomen. Ze zijn hier om verschillende redenen, het gaat om expats, vluchtelingen, arbeidsmigranten en statushouders. Als je niet in Brabant geboren bent en je wilt wel deel uitmaken van de samenleving, hoe doe je dat? Waar loop je tegenaan?
We hebben enkele mensen geinterviewd. De komende weken publiceren we een portret.
‘Ik moet mijn leven hier nog maken’
Bijna drie jaar geleden kwam Ahmad Al-Youssef (30) vanuit Syrië naar Nederland. Hij vond de taal moeilijk maar wilde meteen beginnen met taalles. Het lukte niet. Door problemen en gedachten aan de oorlog en zijn familie had hij geen ruimte in zijn hoofd en moest na een maand stoppen. Nu leert hij Nederlands door met mensen te praten en boeken te lezen. In de toekomst hoopt hij zijn eigen eetcafé te openen.
Inmiddels is Ahmad een jaar vrijwilliger bij het initiatief Broodje Aap & Linke Soep in Tilburg. “Met mensen praten werkt goed als je de taal wilt leren”, zegt hij. In vier maanden tijd maakte hij enorme sprongen en kan nu een gesprek voeren in het Nederlands. Ook verslindt hij boeken. “Ik heb het kookboek van Gordon Ramsey helemaal gelezen”, vertelt hij. “Niet om te koken, maar om Nederlands te leren. De recepten vind ik niet interessant. Ik heb mijn eigen speciale recepten.”
De eigen recepten kunnen Ahmad in de toekomst goed van pas komen als hij een eigen eetcafé begint. Hij volgt daarvoor nu de opleiding tot chef-kok. In Syrië was hij koffiebrander, maar daar is in Nederland moeilijk werk in te vinden. “Het liefst wil ik Nederlanders nieuwe dingen laten proeven. Ik heb thuis een keer koffie gebrand en die aan mensen laten proeven. De meeste vonden het te sterk. Ik krijg er juist energie van. Dat heb ik nodig in de ochtend.”
Om de Nederlandse taal te leren had Ahmad 25 apps op zijn telefoon, maar die heeft hij allemaal gewist. “Ik leer nu door met mensen te praten en veel te lezen. Bij het lezen kan ik altijd woorden opzoeken op internet. Een telefoongesprek vind ik lastiger. Nederlanders praten te snel.” Ook vriendschappen opbouwen is niet eenvoudig. “Mensen hebben vaak geen tijd, ze hebben al een leven. Ik moet mijn leven hier nog maken.”
Ahmad is vastberaden om Nederlander te worden en hier een toekomst op te bouwen. “Als ik terugga naar Syrië komen alle slechte herinneringen naar boven. Als land staat Syrië voor mij op één, maar Nederland is mijn tweede land. Daarom wil ik de taal en de tradities leren. En misschien kan ik in mijn eetcafé stamppot combineren met typisch Syrische gerechten. Dat is een speciaal recept.”
Tekst: Tefke van Dijk
Fotografie: Vincent Mol
