Nieuw in Brabant, en dan?
Maya Butalid aan het woord
Hoe is het om als niet-Nederlander naar Brabant te verhuizen? Waar loop je in het dagelijks leven tegenaan?
Het projectteam Versterken Taalvaardigheid zet zich in opdracht van de provincie Brabant in om taalvaardigheid in Brabant te bevorderen. Het project kreeg daarbij drie extra aandachtsgebieden van de provincie, waaronder 'Nieuwe Brabanders'. Nieuwe Brabanders zijn niet in Nederland geboren, ze zijn hier op latere leeftijd gekomen. Ze zijn hier om verschillende redenen, het gaat om expats, vluchtelingen, arbeidsmigranten en statushouders. Als je niet in Brabant geboren bent en je wilt wel deel uitmaken van de samenleving, hoe doe je dat? Waar loop je tegenaan?
We hebben enkele mensen geinterviewd. De komende weken publiceren we een portret.
Maya Butalid (61) startte 36 jaar geleden met Nederlands leren voor haar studentenvisum, maar ook voor het dagelijks leven. “Mijn man en ik gingen vaak naar Utrecht en tijdens een onverwachte treinstaking zagen we iedereen weglopen van het station. Wij hadden echter geen idee wat er was omgeroepen. Dat moment van paniek was zo erg, ik wilde dat gevoel niet vergeten. Het was een van de redenen om de taal te willen leren.”
In augustus 1983 kwam Maya naar Nederland om samen met haar man vanuit Europa het verzet te steunen tegen de dictatuur in de Filipijnen. Toen ze na tien jaar besloten bij het verzet weg te gaan, voelde het niet veilig om terug te gaan. Ze bleven in Tilburg wonen, samen met hun dochters van negen en vier jaar oud. “We zijn bewust niet verhuisd naar Utrecht, waar de meeste kameraden van de ondergrondse beweging woonden. Ik ben nog altijd blij met dat besluit want dan was ik vooral Engels blijven praten.”
Het hoeft niet perfect, als ik maar kan communiceren
Elke dag ging Maya naar de universiteitsbibliotheek in Tilburg om zelf Nederlands te leren, ook toen het sneeuwde en ze hoogzwanger was. Ze volgde het Jeugdjournaal, keek films met ondertiteling en nam een krantenabonnement. Vlak voor de examens kreeg ze extra les voor buitenlandse studenten. Ze slaagde voor spreken, schrijven, luisteren en lezen. “Als student wist ik hoe je moet leren om een examen te halen. Mijn uitspraak was nog steeds heel beroerd.” Tijdens haar studie Psychologie moest ze boeken twee keer lezen. Een keer om moeilijke woorden op te zoeken en daarna met een woordenlijst ernaast.
Op haar werk bij een welzijnsinstelling merkte Maya dat ze niet snel kon reageren tijdens vergaderingen. Ze zocht een cursus Nederlands voor gevorderden en ging vier maanden lang elke zaterdag naar Utrecht. “Daardoor heb ik flinke taalsprongen gemaakt. Eerst liet ik het secretariaat mijn brieven nakijken, dat was later niet meer nodig. Ik laat me graag door anderen corrigeren en heb er geen moeite mee als mensen zien dat ik fouten maak. Taal is een middel, geen einddoel. Het hoeft niet perfect, als ik maar kan communiceren.” Maya heeft haar levensverhaal nu opgetekend, in het Engels. “Ik wil dat boek zelf gaan vertalen in het Nederlands. Dan heb ik me de taal echt eigen gemaakt.”
Tekst: Tefke van Dijk
Fotografie: Vincent Moll
