Taalambassadeurs in het zonnetje: Martien van Rijsewijk
Cubiss is ontzettend blij met de Brabantse en Limburgse taalambassadeurs en zet ze deze zomer extra in het zonnetje. Gedurende de zomerweken publiceren we twee keer per week een portret van één van de Brabantse en Limburgse ambassadeurs. Vandaag maken we kennis met Martien van Rijsewijk.
Martien van Rijsewijk (48) uit Hoensbroek is ongeveer een half jaar geleden als laatste bij de groep taalambassadeurs gekomen. Hij is vastberaden zich 100 procent in te zetten voor laaggeletterden. “Als ambassadeur iemand van je eigen leeftijd aanspreken werkt het beste. Zo probeer ik iemand mee te krijgen naar taalles.”
Als ‘springer’ bij een schoonmaakbedrijf springt Martien bij waar op dat moment iemand nodig is. “Hierdoor kom ik op leuke plaatsen, maar ook op minder leuke plaatsen. Laatst heb ik bijvoorbeeld een week op een mortuarium gewerkt, dat was best heftig.” Het leuke van zijn werk vindt hij dat hij veel contact heeft met mensen. Via zijn werk kwam hij ook in gesprek bij MEE, de organisatie die mensen met een beperking ondersteunt. “Ze willen daar ook aan de slag met laaggeletterdheid. We zijn nu een keer wezen praten en binnenkort komt er een vervolggesprek. Ivette Sprooten van Cubiss kan dan een presentatie geven en ik vertel mijn verhaal als ervaringsdeskundige.”
Via zijn vriendin Imke kwam Martien bij het Arcus College terecht, waar hij nu iedere dinsdagmiddag Nederlandse les krijgt. “Begrijpend lezen en formulieren invullen vind ik nog moeilijk, maar het is belangrijk om dat te leren. Ik maak ook veel taalfouten. Voor mijn kinderen heb ik lange tijd kunnen verbergen dat ik niet goed kan lezen en schrijven. Als ze jong zijn, kun je liegen. Maar zodra ze naar school gaan, lukt dat niet meer. Het doet pijn om door je eigen kinderen te worden gecorrigeerd.”
"Eenmaal over de drempel wil je niet anders meer"
Martien is van jongs af aan slechthorend en kreeg daardoor weinig mee op school. Hij ging vroeg werken. “Ik kreeg vaak te horen: ‘dat kun jij niet’. Nu geef ik tegengas: ik kan dit wel! Tegen mijn kinderen heb ik altijd gezegd dat ze het beter moeten doen dan ik. Dat doen ze ook en daar ben ik trots op. Mijn dochter kan heel goed leren. Dan groeit je hart. Ze was ook trots op mij toen ik laatst een 7 en 8 haalde. Die positieve reacties zijn fijn.”
Zoals hij in de put heeft gezeten, gunt hij niemand. “De schaamte is heel erg. Laaggeletterden kennen veel trucjes om te verbergen dat ze niet goed kunnen lezen of schrijven. Ze laten iemand anders bijvoorbeeld het adres intikken bij de TomTom ‘omdat ze achter het stuur zitten’ of laten in een winkel een leeg pakje sigaretten zien om duidelijk te maken wat ze willen.” Volgens Martien zijn er nog steeds mensen die laaggeletterd van school komen. “Kinderen krijgen snel te horen dat ze dyslexie hebben. Ze krijgen geen kans. Vaak heeft het ook te maken met armoede. De voedselbank en schuldhulpverlening, daar vind je laaggeletterde mensen. Hoe ouder je wordt, hoe moeilijker het is om te leren. De stap is zwaar, maar eenmaal over de drempel wil je niet anders meer.”
Alle taalambassadeurs uit deze serie zijn aangesloten bij onze samenwerkingspartners Stichting ABC of Arcus Taal.
Tekst: Tefke van Dijk
Fotografie: Boyd Smith Photo
