Datum

Eus Roovers over Schoolschrijver zijn

Donderdag 20 juni nam basisschool Don Sarto uit Tilburg feestelijk afscheid van hun Schoolschrijver Eus Roovers. Een half schooljaar lang was hij aan hun school verbonden als gastschrijver. Cubiss-adviseur Sanne van Heijst sprak met hem over het Schoolschrijverschap, kwetsbaarheid en leesmotivatie.

"Het is echt anders dan tien jaar geleden", zo vertelt Eus. "Een leraar zei laatst iets tegen me over de gamecultuur, dat ik zo treffend vond. Bij het spelen van games krijgt een kind constant beloningen: hoera, je mag door naar het volgende level. Dat is bij lezen niet zo. Daar moet een kind het veel meer zelf doen."

"Je moet de weerstand tegen lezen begrijpen. Dan kun je er iets mee. Ik laat kinderen bijvoorbeeld smoesjes bedenken. Twee kinderen worden naar de gang gestuurd met een opdracht. Bedenk een smoes waarom jullie morgen niet naar school hoeven, of bedenk een smoes waarom je mag snoepen in de klas. Dan komen ze terug en gaan ze hun smoes aan de anderen vertellen. ‘We kunnen morgen niet naar school komen, omdat we naar de dokter moeten.’ ‘Oh, jullie allebei?’ ‘Ja.’ ‘Hebben jullie hetzelfde dan?’ Ze hebben er zo’n plezier in. Ze verzinnen de meest fantastische verhalen. En nu dit opschrijven, zeg ik dan. Als je dat doet, heb je een verhaal."

Zelfvertrouwen

"Als Schoolschrijver ben ik wel veranderd, ja. In mijn eerste jaar had ik als doel dat kinderen meer hun fantasie zouden gebruiken. Dat doel heb ik nog steeds, maar het is wat meer op de achtergrond geraakt. Als ik nu zou moeten zeggen wat ik bij kinderen wil bereiken, dan is het één ding: zelfvertrouwen. Ik blijf het tegen ze zeggen: je kunt meer dan je denkt. Ik laat ze opdrachten doen als: schrijf een zo saai mogelijk verhaal en maak er een lelijke tekening bij. ‘Maar meneer, ik kan niet tekenen!’ Geen probleem, want de opdracht was om een lelijke tekening te maken. Zo speel je daarmee."

Ik ben tevreden over mijn Schoolschrijverschap als ik aan kinderen zie dat ze gegroeid zijn

Eus Rovers

"Faalangst en perfectionisme zie ik veel. En ze willen allemaal beroemd worden. Ik vraag ze in één van mijn lessen om een toekomstdagboek te schrijven, waarin ze hun leven over twintig jaar beschrijven. Dan zijn ze bijna allemaal fotomodel, of profvoetballer bij FC Barcelona en ze hebben een groot huis met een zwembad en een dikke auto voor de deur. Dat is prima, ze mogen hun dromen hebben. Maar ik vind het mooi als er ook iets kleins tussen zit."

Plezier

"Zelf help ik ze door me kwetsbaar op te stellen. Kinderen willen alles weten, ze willen een band met je. Ik vertel ze dat ik een tekening op Instagram heb geplaatst en dat ik maar twee likes kreeg en daar zo van baalde, dat ik de tekening er weer afgehaald heb. Vervolgens heb ik die er toch weer opgezet, want het gaat erom dat ik die tekening zelf leuk vind. Ik benadruk ook altijd dat ik schrijf, omdat ik er blij van word. Soms vragen leerlingen me weleens: ‘Meneer Eus, bent u beroemd?’ Nee, zeg ik dan, anders zou je het me niet hoeven vragen. Dan leg ik ze uit dat beroemd zijn helemaal niet zo leuk is en dat het ook niet uitmaakt of je beroemd bent. Aan een voetballend kind vraag ik: kun je net zo goed voetballen als Messi? Waarschijnlijk niet, want dat kunnen er maar heel weinig. Maar je hebt er plezier in. Voor jou betekent het voetballen iets."

"Ik ben tevreden over mijn Schoolschrijverschap als ik aan kinderen zie dat ze gegroeid zijn. Ik probeer alles positief te draaien. Niet: kom dit eens doen, omdat het goed voor je is. Nee: kom dit eens doen, omdat ik zie dat je daar goed in bent. Ik denk dat daar mijn kracht zit. Ik let niet op wat je niet kunt maar op wat je wel kunt."

Naar overzicht Actueel en Blogs >>